Selam en Freshta willen een bijdrage leveren aan de zorg in Nederland
Freshta: ‘Ik ben over drie weken klaar met mijn stage, maar ik mis mijn cliënten nu al’
Selam (31) kwam drie jaar geleden naar Nederland. Niet lang daarna volgde haar man met hun nu zesjarige dochter. In Nederland kregen ze nog een zoontje (1,5). ‘In Eritrea hadden we een probleem’, vertelt ze. ‘Wij zijn protestants. Daardoor kunnen wij niet vrij in ons land zijn. Als je protestant bent, moet je naar de gevangenis. Dat is een groot probleem in Eritrea.’
Selam is één van de negen deelnemers van de pilot inburgering in Den Haag. Om het lager opgeleide statushouders mogelijk te maken te gaan werken in de zorg, hebben taalschool Up2Learn en Calibris Advies de handen ineen geslagen. Tijdens de inburgeringsperiode krijgen deelnemers een extra dagdeel taalles en drie dagdelen les over en praktijkstage in de zorg.
De pilot geeft invulling aan de nieuwe Wet Inburgering die in 2021 van kracht gaat. Het doel is dat statushouders zo snel mogelijk mee gaan doen, het liefst via betaald werk.
Voor Selam past het traject precies bij haar talenten en ze is daarom ook blij met de kans die ze hiermee krijgt. ‘Ik hou van zorg. Van oude mensen. In mijn thuisland Eritrea zorgde ik voor mijn oma. Dat vond ik mooi werk om te doen.’
Speciale band
Freshta (32) zit ook in de groep. Zij vluchtte acht jaar geleden samen met haar zoon en ex-man uit Afghanistan naar Nederland. Afghanistan was niet veilig voor haar. Soms mist ze het land, maar het is hier beter, vertelt ze: ‘Hier is vrijheid voor alle mensen’.
Freshta: ‘De opleiding vind ik heel leuk. Ik krijg op donderdag zorgles en taalles. Elke vrijdag loop ik hier stage bij verpleeghuis De Schildershoek, op de afdeling met dementerende mensen. Zij zijn mijn cliënten. Ik vind ze heel aardig. Ik praat met ze, we wandelen samen, ik breng ze naar activiteiten. Ze kunnen niet allemaal zelf eten of drinken. Ik help hen en probeer ze blij te maken.’
Freshta heeft een enorme motivatie om in de zorg te werken. Ze heeft een speciale band met veel bewoners van De Schildershoek. ‘Ik ben over drie weken klaar met mijn stage, maar ik mis mijn cliënten nu al. Dat maakt mij verdrietig. Als ik meer tijd heb, kom ik soms ook op andere dagen. Ik wil hier zoveel mogelijk zijn.’
Over een paar weken is de groep klaar. Dat wordt gevierd met een feestelijke certificaat-uitreiking. Daarna volgt hun diploma inburgering. En dan? Frestha: ‘Als ik klaar ben, wil ik graag in de zorg werken. Ik wil een opleiding gaan doen. En een bijdrage leveren aan Nederland en de zorg.’
‘Hartstikke leuk’
Manna Kloosterman is vrijwilligerscoördinator bij De Schildershoek. Sinds 2014 werkt zij al samen met het WijkLeerbedrijf. Toen zij een telefoontje kreeg met de vraag of ze mee wilde doen met deze pilot, twijfelde ze geen moment. Ze zei meteen: ‘Ja, hartstikke leuk’. En dat bleek ook zo te zijn: ‘Deze groep is ook gewoon heel leuk, al vanaf dag één. Binnen een paar maanden spreken ze zoveel beter Nederlands. Dat moet ook wel, want als een cliënt iets vraagt, moet je daar wel goed op kunnen reageren. De praktijk is wat dat betreft de beste plek om de taal te leren.’
‘Als een speer’
Sjani Kalishoek is de coach die de deelnemers vanuit Calibris Advies begeleidt. Iedere vrijdag komt ze even langs en praat ze bij met Manna over hoe het met iedereen gaat. Ook heeft ze vaak contact met de taaldocenten van Up2Learn. En iedere vrijdagmiddag ziet Sjani de deelnemers nog even terug voordat ze het weekend in gaan. ‘Ze komen stralend terug na hun stage. Dat is zo gaaf om te zien. Je ziet per week dat de taal vooruit vliegt, het gaat als een speer. Veel van deze mensen hebben nooit op school gezeten. Er is ook een deelnemer die eerst niet kon schrijven. Sinds een paar weken komt hij terug van stage en dan heeft hij zelf op zijn briefje geschreven wat hij die dag heeft gedaan. Terwijl hij eerst geen woord kon schrijven. Dat is toch geweldig!’
‘Elke keer als ze terugkomen van stage, zie ik stralende gezichten. Nu zie ik Freshta hier rondlopen, zo van: ‘Dit is mijn omgeving, dit is mijn werk.’ Dat vind ik een geweldig moment. Ik ben duidelijk te gast, terwijl niet lang geleden de rollen nog andersom waren. Al deze mensen krijgen deze kans en grijpen die aan. Daar ben ik trots op’.
Manna: ‘Hoe snel ze hun weg gevonden hebben! Al na twee keer liepen ze zelfstandig naar de afdeling. Als ik nu de afdeling op loop, zijn ze al bezig met de bewoners. Zo snel als ze zich thuis voelen, dat is heel leuk om te zien.’
